Superkok, Supersong, Superstrike

Dag allemaal,

Na een leuke week in Nederland gingen we nu verder naar het verre België. De busrit was maar liefst 1 uur, dus echt slapen lukte helaas ook niet. We kwamen aan in een vage loods, waar we een workshop kregen, een gastspreker over Antwerpen hadden en verder gingen met het leren van de Belgische Medley. Lorena was haar tas vergeten bij ons thuis, dus mijn lieve moeder kwam die helemaal brengen! (Wat ik dan weer grappig vind is dat die tas de volgende dag werd gestolen.)

Mijn hostfamilie van deze week is super lief! Ze wonen wel ver van Antwerpen af, maar dat maakt mij niet zoveel uit want ik heb nu wel geleerd om in een auto te slapen op elk gewenst tijdstip. Mijn hostmoeder is een hele goede kok, dus ik en Michael Scholl (ook wel bekend als de persoon die gangnamstyle zingt) aten onze buikjes rond! 

Ik weet niet of het onderhand vervelend wordt om het te lezen in de blog, dus ik hou het kort = ik had weer keelpijn.... Dus leve de kamillethee!! Dinsdag gingen we naar het gemeentehuis van Antwerpen, waar we binnen een persconferentie hadden. Het stadhuis was echt prachtig van binnen en we hadden ook nog eens een receptie met champagne, die helaas niet te zuipen was... maar het was alcohol dus het ging er wel in! Vervolgens hadden we een gastspreker, Mark Herremans. Hij was een hele goede atleet, maar kreeg een ongeluk en raakte daardoor verlamd tot aan zijn borst. Daardoor kon hij niet meer rennen/fietsen/zwemmen en ging zijn droom aan duigen. Toch heeft hij doorgezet en heeft hij uiteindelijk de triatlon voor gehandicapte gewonnen. Zijn presentatie ging dus over doorzetten en je dromen volgen en het was zeer interessant. Thuis hadden we patatdag, mmmm en 's avonds het songfestival gekeken en natuurlijk super blij dat Nederland naar de finale was, de Belgen waren wat minder blij want die vielen af.

Woensdag hadden we onze eerste showdag, midden in de week... hou ik niet zo van. Blijkbaar was ik niet de enige die zich een beetje ziekjes voelde, want er brak langzaam een epidemie uit in de cast. Ook nog bijna de microfoon gemold tijdens de show, want ik wilde mijn microfoonstandaard oppakken en daarmee viel de standaard ernaast om. De microfoon vloog van die standaard en viel zo 3 trappen naar beneden... gelukkig deed hij het wonder boven wonder daarna nog wel!

Donderdagochtend hadden we de tweede helft van expressionsession, de eerste helft was in Cuernavaca. In een expressionsession kan iedereen een act doen, een beetje als het artistiek festival. Ik zong All of Me met Norea en Daniela. Daniela had last van haar stem (net zoals de rest van de cast) maar het kwam allemaal goed! Daarna werd ik die dag gevolgd door een cameraploeg van omroep brabant. We deden interviews en zij filmde mij als ik aan het dansen was. Af en toe was het ongelofelijk irritant, want dan stond ik gewoon gezellig in de coulisse te praten en dan kwam die camera zich midden in het gesprek mengen. Een beetje ongemakkelijk praten werd dat dus. De show ging goed, ook al hoorde ik achteraf dat de shows in Antwerpen de slechtste van de hele tour waren... balen, maar dat kwam vooral omdat iedereen zich zo belabberd voelde. Na de show hadden we een superstrike, waarin we het record probeerde te vestigen van snelste strike ooit (afbreken van het podium etc.). En het was gelukt!! Binnen 45 minuten waren we klaar, onze cast was goed bezig!

Vrijdag heb ik een dag vrij genomen, omdat mijn lichaam het allemaal niet meer aan kon. Het grappige was dat Leslie, onze castmanager, de dag ervoor ons had verteld om thuis te blijven als je je ziek voelt, om te voorkomen dat je anderen aansteekt. Daardoor bleven er die dag ongeveer 28 mensen thuis... Ik heb thuis rustig aangedaan, aan mijn blog gewerkt, Game of Thrones gekeken (mijn favoriete serie ooit) en aan Global Series gewerkt; een presentatie over Child Soldiers die ik ga presenteren voor de cast. 's Avonds weer afgesloten met het songfestival.

Zaterdag gingen we met de cast naar Antwerpen, waar we een rondleiding kregen. Het regende heel hard, dus dat was minder. Tijdens de tour bleven we wel 40 minuten in een onbelangrijke kerk, wat ik een beetje jammer vond. Maar gelukkig had ik tijdens de vrije tijd wel tijd om een Belgische wafel met Lorena te eten! Ook nog 2 keer aangezien voor een Zweed, wat ik op zich wel leuk vind. 's Middags hadden we een gastspreker over HIV en 's avonds nam onze hostfamilie ons mee uiteten naar een heerlijk restaurant. Michael was zijn stem kwijt en daar hebben we nog leuk mee kunnen lachen. 's Avonds gelukkig nog kunnen zien dat Nederland 2de was geworden op het songfestival! Nu het WK nog!

Zondag uitgeslapen en naar Brussel gegaan met de hostfamilie. Het was een kort bezoek, want Michael moest op tijd thuis zijn om te Skypen met zijn familie in India en Amerika. Nog een Chimay Blue op die harder aansloeg dan verwacht en thuis 2 films gekeken met mijn hostsiblings. Koffer ingepakt en klaar voor de volgende stad!